Pagina (169/500)

   

pagina


Pagina_Precedente  Pagina_Successiva  Indice  Copertina 

      Lu Re comu li vitti: — «Ah! figghi mei! La tò svintura fu la tò furtuna, figghia mia; la mè curuna tucca a tia,» cci dici lu Re a la picciotta chi s'avia pigghiatu pi figghia. — «No, Maistà, pirchì io sugnu figghia di Re, e la curuna l'haju.»
      Sta cosa si spargíu pi lu munnu, e si nni passò la nnomina pi tutti li regni, e tutti 'un facianu àutru chi diri lu gran curaggiu e la buntà di sta riginedda, ch'avia libirata di lu magu l'àutra riginedda.
      E iddi arristaru filici, e si gudèru pi sempri la santa paci.»
     
      Chi vi nn'ha parsu, mamma bedda, di stu cuntu?» — «Bellu ha statu» cci dici la signura a lu pappagaddu.
      Finiu lu cuntu; passàru l'ottu jorna; la vecchia cu 'n'àutri dui panaredda di frutti iju nni la niputi: — «Bona! dissi lu pappagaddu. Guardativi, mamma bedda, pirchì la vecchia vinni.»
      Si vôta la vecchia: — «Va, figghia mia, cci veni a la missa?» — «Si, nanna mia;» e la signura si stava vistennu. Comu lu pappagaddu la vitti ca stava vistènnusi, si misi a tirari tuttu, a spinnàrisi, a chianciri: — «No, mamma bedda, 'un cci jiti a la missa, ca sta vecchia v'arruina. Si vui v'arristati ccà cu mia, io vi cuntu n'àutru cuntu.» — «Ora vajtivinni, cci dissi la signura a la vecchia, ca pi la Missa 'un pozzu fari mòriri a lu mè pappagadduzzu.» — «Ah! scumunicata! ca pi n'armali t'addanni l'arma!» E la vecchia si nni iju. La signura iju nni lu pappagaddu, e lu pappagaddu cci cuntò lu cuntu.
     
      Secunnu cuntu di lu pappagaddu:
     
      'Nca, signura, cc'era 'na vota un re, e avia 'na figghia unica, bedda quantu lu suli e la luna.


Pagina_Precedente  Pagina_Successiva  Indice  Copertina 

   

Fiabe novelle e racconti popolari siciliani
Volume Primo
di Giuseppe Pitrè
pagine 500

   





Maistà Missa Nca