Mischinu, chiddu attisò!387 Quannu lu vitti attisari, s'adduma lu lumi e torna a lu palazzu. Trasi 'nta la cammara; la malata era 'n terra abbannunata. Cci duna acqua d'oduri; arrivinni: 'nta tri jorna stetti bona. Tuppulìa; lu Re allucchíu ca sò figghia era bona. — «Ah! figghia mia, cci dici a la picciotta, quantu obbrigazioni! Ma vui aviti a ristari ccà cu mia!» — «Mai, 'un pò essiri. Vui vulíavu 'ntimari la guerra a mè patri si nun mi facía vèniri; ora mè patri vi la 'ntima a vui si vui 'un mi faciti turnari nn'iddu.» Stetti 'na quinnicina di jorna; poi partìu; e lu Re a dàricci ricchizzi e gioj 'n quantitati. E turnò a lu palazzu di lu Re di Spagna.
      E accussì finisci lu cuntu.
     
      — «Comu v'ha parsu stu cuntu, mamà bedda?» dissi lu pappagaddu. — «Bellu, bellu!» — «Ma vui cu la vecchia 'un cci aviti a jiri, pirchì cc'è tradimentu.»
      S'accustavanu l'ottu jorna; ttùffiti la vecchia cu li panaredda. — «Figghia mia, tu oggi m'ha' a fari stu piaciri, t'ha' a vèniri a sèntiri la santa Missa.» — «Sì, ca cci vegnu.» Comu lu pappagaddu lu 'ntisi, si misi a chianciri e a pilàrisi. — «No, mamà mia bedda, cu la vecchia nun cci jiti! Si vui nun cci jiti, io vi cuntu n'àutru cuntu.» — «Nanna mia, dici idda, 'un cci viniti cchiù. Io pi vui nun vogghiu perdiri lu pappagaddu.» Vôta la rota, e chiuj lu purteddu; e la vecchia si nni iju manciannu primuni e mannannu sintenzii388. La signura si iju a 'ssittari vicinu lu pappagaddu, e lu pappagaddu cci cuntò stu cuntu.
     
      Terzu cuntu di lu pappagaddu.
     
      'Na vota cc'era un Re e 'na Riggina; stu Re e sta Riggina avianu unicu figghiu, ch' 'un avia àutru divirtimentu di jiri a caccia.