Pagina (13/165)

   

pagina


Pagina_Precedente  Pagina_Successiva  Indice  Copertina 

      Quibus de causis nos ad lites converti non dubito: triremes iam huc navigavere quibuscum et Ludovicum navigasse credebamus omnes: verum ab hominibus fide dignissimis accepimus eum illic remansisse et moram per multos annos ducturum: ubi enim bona mea sint adhuc non comperi: nam quascumque res ille miserat varijs ille nominibus directe erant et variis signis obsignate: quibus omnibus inconvenientibus mater mea deducta doctis sue pecunias exigere intendit: lustro iam peracto id quod temporis spacium preterire dimisit ne bona nostra minuerent et ut conjecturari possum domus alienare ac sub hasta mittere neccesse erit. O manes paterni, si vobis harum miserimarum rerum cura est: quantum meroris et tristicie aferent aliorum animi qui ad vos pergunt huiuscemodi referentes facta: factus enim sum ex ditissimo omnium miserrimus, o pater mi pater, quanta est hominum perfidia! Verum fortis et constantis animi est in adversis non perturbari, aequo igitur fortique animo omnia feram. Interea tu pro tua innata humanitate operam dabis ut omnia maxima prudentia ut soles agantur. Vale, Magnificentie Tue me plurimum comendo: omnes patrueles meos salvere jubeo.
      Ex Venecijs tercio nonas maias M°CCCCLXXX»(16).
     
      Pare che il buon zio abbia accomodato le cose, perché la casa venne conservata e il temuto disastro economico fu scongiurato. Al nostro Marino rimase una modesta fortuna, da poter vivere da gentiluomo, senza bisogno di cercare cariche pubbliche retribuite o di gettarsi in speculazioni commerciali, pur ammesse nel patriziato, e sufficiente a sostenere le molte spese che egli faceva per formarsi una biblioteca e per le ricerche occorrenti agli ideati suoi lavori.


Pagina_Precedente  Pagina_Successiva  Indice  Copertina 

   

I Diarii
di Marino Sanuto
Editore Visentini Venezia
1898 pagine 165

   





Ludovicum Magnificentie Tue Venecijs Marino