«Serenissime Princeps, excellentissimi patres,
     
      Fidem vestram tueri cupio, serenissime princeps, excellentissimi presidenteis; sanguinem ad vestram religionem defendendam sum effusurus, et mei ingenii tenebris splendorem ipsius adaugere peropto. Fidem, homini contra fidei dogmata insequuti, pręstate. Debito abundant rubore characteres, licet atramenti colore funesto nigrescant; vestram enim pietatem implorant, quę absque dubio, quamvis in celsitudinem conscendat humanitatis, quamvis maxima sit, tamen adeo grata est, ut absque precum effusione ab omnibus impetretur: in hoc non recedens a solis generositate, qui tam collium celsitudini, quam vallium humilitati lumen suum uberrime impertitur. Vere futuro proximo, vobis annuentibus, hic servitutem, quam verbis profero, operibus confirmabo; dummodo me vobis gratum fore, certiorem reddatis. Hoc temporis curriculum ab hujusce epistolę exaratione ad discessionem intercedet, ob commoditatum inopiam, ab ęrumnis et calamitatibus a me perpessis exortam et genitam. Nullam artem męchanicam ob natalium modicam claritatem, calleo. Artes tantum liberales humilitate ingenii recolo, et vestram solum humanitatem et ęquitatem summe veneror et agnosco. Vos humillime precor, ut non calamo, sed mihi parcatis. Viginti duo anni statis meę jam evolarunt, et reliquum vitę et laborum vobis, vestrę fidei consecrabo. Responsum et rescriptionem hujusce epistolę animo hilari expecto. Ad majorem notitiam simul, et mei delitentiam hic titulum mihi in rescriptione adaptandum subposui. Vobis Cœlum illos tribuat honores, quos ęque meritum vestrum appetit. Vobis, vestrę quę religioni tribuat incrementum; reipublicę augmentum, nominisque vestri famam ęternam. Dum in obsequii mei evidentiam vobis me ipsum consacro.
      Dominationis vestrę serenissimę et perquam exc.
     
      Ab urbe Reggio, mensis decembris, anni 1705.